موارد مصرف اسپیرامایسین
اسپیرامایسین با اثرات مشابه اریترومایسین در درمان عفونت های حساس به دارو مصرف می شود. این دارو در درمان عفونت های تک یاخته ای ناشی از کریپتوسپوریدیوم و توکسوپلاسما نیز موثر است.
فارماکوکینتیک اسپیرامایسین
جذب این دارو از راه خوراکی ناقص است ولی در حضور غذا تغییر نمی کند. پس از جذب به طور گسترده در بافت های بدن منتشر می شود. نیمه عمر دارو 8- 5/5 ساعت است. اسپیرامایسین در کبد متابولیزه و به متابولیت های فعال تبدیل می شود. دفع دارو عمدتاً از طریق صفرا است .
منع مصرف اسپیرامایسین
این دارو در درمان مننژیت نباید مصرف شود.
عوارض جانبی اسپیرامایسین
سایر عوارض (درصد نامشخص):
سسیتم اعصاب مرکزی: خواب رفتگی اندام (گذرا)
پوستی: خارش، راش پوستی، کهیر
گوارشی: اسهال، تهوع، استفراغ
تداخلات دارویی اسپیرامایسین
مشخصات کلی تداخلات:
اطلاعاتی گزارش نشده است.
تداخلات رده X (پرهیز):
ب.ث.ژ (داخل مثانه‌ای)، واکسن وبا، میزولاستین
کاهش اثرات داروها توسط اسپیرامایسین:
ب.ث.ژ (داخل مثانه‌ای)، واکسن ب.ث.ژ (ایمنی‌زا)، کربی‌دوپا، واکسن وبا، لاکتوباسیلوس و استریول، سدیم پیکوسولفات، واکسن حصبه
کاهش اثرات اسپیرامایسین توسط داروها:
تداخل قابل‌توجهی مشخص نشده است.
افزایش اثرات داروها توسط اسپیرامایسین:
میزولاستین
افزایش اثرات اسپیرامایسین توسط داروها:
تداخل قابل‌توجهی مشخص نشده است.
تداخل با غذا:
ذکر نشده است.
هشدار ها اسپیرامایسین
احتمال بروز عفونت ثانویه ناشی از رشد میکروارگانیسم های غیر حساس با مصرف طولانی مدت دارو وجود دارد.
توصیه های دارویی اسپیرامایسین
1- بهتر است دارو با معده خالی مصرف شود.
2- دوره درمان با دارو باید کامل شود.
لینکهای پر بازدید:
